نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 16 صفحه : 205
بديهى است خدا همه اينها را مىداند، حتى قبل از خلقت انسانها، منظور از علم
در اينجا همان تحقق عينى مسائل و وجود خارجى آنها است، و به تعبير ديگر ظهور آثار
و شواهد عملى است، يعنى بايد علم خدا در باره اين گروه عملا در خارج پياده شود، و
تحقق عينى يابد، و هر كس آنچه را در درون دارد بيرون ريزد، اين است معنى"
علم" هنگامى كه در اينگونه موارد در مورد خداوند به كار مىرود.
دليل اين مساله نيز روشن است زيرا نيات درونى و صفات باطنى تا در عمل انسان
تحقق و عينيت پيدا نكند ثواب و جزا و كيفر مفهوم ندارد.
آزمايش براى تحقق بخشيدن به نيات و صفات درونى است.
و به عبارت ديگر اين عالم همچون يك" دانشگاه" يا يك"
مزرعه" است (اين تشبيهات در متون احاديث اسلامى وارد شده) برنامه اين است كه
در دانشگاه استعدادها شكوفا گردد، لياقتها پرورش يابد، و آنچه در مرحله"
قوه" است به" فعليت" برسد.
بايد در اين مزرعه نهاد بذرها ظاهر گردد، و از درون آنها جوانهها بيرون آيد،
جوانهها سر از خاك بردارند، پرورش يابند، نهال كوچكى شوند و سرانجام درختى تنومند
و بارور، و اين امور هرگز بدون آزمايش و امتحان ممكن نيست.
و از اينجا مىفهميم كه آزمايشهاى الهى نه براى شناخت افراد است، بلكه براى
پرورش و شكوفايى استعدادها است.
بنا بر اين اگر ما آزمايش مىكنيم براى كشف مجهولى است، اما اگر خداوند آزمايش
مىكند براى كشف مجهول نيست كه علمش به همه چيز احاطه دارد بلكه براى پرورش
استعدادها و به فعليت رسانيدن قوهها است [1]
[1] توضيح بيشتر در مورد آزمايش الهى
و جوانب مختلف اين موضوع در جلد اول ذيل آيه 157 سوره بقره بيان شده است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 16 صفحه : 205