[سوره العنكبوت (29): آيات 1 تا 3]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

الم (1) أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ (2) وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبِينَ (3)

ترجمه:

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- الم 2- آيا مردم گمان كردند به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟! 3- ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان مى‌كنيم) بايد علم خدا در مورد كسانى كه راست مى‌گويند و كسانى كه دروغ مى‌گويند تحقق يابد.

شان نزول:

بعضى از مفسران روايتى نقل كرده‌اند كه بر طبق آن" يازده آيه" آغاز اين سوره در مدينه نازل شده، در مورد مسلمانانى كه در مكه بودند و اظهار اسلام مى‌كردند اما حاضر به هجرت به مدينه نبودند، آنها نامه‌اى از برادران خود در مدينه دريافت داشتند كه در آن تصريح شده بود:" خدا اقرار به ايمان را از شما نمى‌پذيرد مگر اينكه هجرت كنيد و به سوى ما بيائيد" آنها تصميم به هجرت گرفتند و از