سپس به استضعاف اقتصادى، تا قدرت و توانى براى آنها باقى نماند، تا فكر قيام و گرفتن زمام حكومت را در دست و در مغز خود نپرورانند.

در قرآن مجيد در پنج مورد سخن از" مستضعفين" به ميان آمده كه عموما سخن از مؤمنانى مى‌گويد كه تحت فشار جباران قرار داشتند.

در يك جا مؤمنان را دعوت به مبارزه و جهاد در راه خدا و مستضعفين با ايمان كرده مى‌گويد:" چرا در راه خدا، و در راه مردان و زنان و كودكانى كه تضعيف شده‌اند پيكار نمى‌كنيد؟ همان افراد ستمديده‌اى كه مى‌گويند: خدايا! ما را از اين شهر (مكه) كه اهلش ستمگرند بيرون بر، و براى ما از طرف خودت سرپرستى قرار ده، و براى ما از سوى خودت ياورى تعيين فرما" (نساء- 75).

تنها در يك مورد سخن از كسانى به ميان مى‌آورد كه ظالمند و همكارى با كافران دارند و ادعاى مستضعف بودن مى‌كنند و قرآن ادعاى آنها را نفى كرده، مى‌گويد:" شما مى‌توانستيد با هجرت كردن از منطقه كفر و فساد از چنگال آنها رهايى يابيد، اما چون چنين نكرديد جايگاه شما دوزخ است" (مضمون آيه 97- نساء).

ولى به هر حال قرآن همه جا به حمايت از مستضعفان برخاسته و از آنها به نيكى ياد كرده است و آنها را مؤمنان تحت فشار مى‌شمارد، مؤمنانى مجاهد و تلاش‌گر كه مشمول لطف خدا هستند.

3- روش عمومى مستكبران تاريخ‌

نه تنها فرعون بود كه براى اسارت بنى اسرائيل مردان آنها را مى‌كشت، و زنانشان را براى خدمتكارى زنده نگه مى‌داشت، كه در طول تاريخ همه جباران چنين بودند و با هر وسيله نيروهاى فعال را از كار مى‌انداختند.

آنجا كه نمى‌توانستند مردان را بكشند مردانگى را مى‌كشتند، و با پخش‌