[سوره القصص (28): آيات 61 تا 64]

أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْناهُ مَتاعَ الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (62) قالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنا هؤُلاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنا أَغْوَيْناهُمْ كَما غَوَيْنا تَبَرَّأْنا إِلَيْكَ ما كانُوا إِيَّانا يَعْبُدُونَ (63) وَ قِيلَ ادْعُوا شُرَكاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَ رَأَوُا الْعَذابَ لَوْ أَنَّهُمْ كانُوا يَهْتَدُونَ (64)

ترجمه:

61- آيا كسى كه به او وعده نيك داده‌ايم و به آن خواهد رسيد، همانند كسى است كه متاع زندگى دنيا به او داده‌ايم، سپس روز قيامت (براى حساب و جزا) احضار مى‌شود.

62- روزى را به خاطر بياوريد كه خداوند آنها را ندا مى‌دهد، و مى‌گويد: كجا هستند شريكانى كه براى من مى‌پنداشتيد؟! 63- گروهى (از معبودان) كه فرمان عذاب در باره آنها مسلم شده مى‌گويند: پروردگارا ما اين (عابدان) را گمراه كرديم (آرى) ما آنها را گمراه كرديم همانگونه كه خود