بر قول كسانى كه آنها را" مدنى" مى‌دانند.

به هر حال اين آيات شاهد گويايى است بر اينكه گروهى از دانشمندان اهل كتاب با شنيدن آيات قرآن، اسلام را پذيرا شدند، زيرا ممكن نبود پيامبر ص چنين چيزى را بگويد در حالى كه كسى از اهل كتاب به او ايمان نياورده باشد چرا كه مشركان فورا به نفى و انكار برمى‌خاستند و جار و جنجال به راه مى‌انداختند.

تفسير:

حق‌طلبان اهل كتاب به قرآن تو ايمان مى‌آورند از آنجا كه در آيات گذشته سخن از بهانه‌هايى بود كه مشركان براى عدم تسليم در مقابل حقايق قرآن مطرح مى‌كردند، آيات مورد بحث از دلهاى آماده‌اى سخن مى‌گويد كه با شنيدن اين آيات، حق را پيدا كرده و به آن سخت وفادار ماندند، و از جان و دل تسليم آن شدند، در حالى كه قلبهاى تاريك جاهلان متعصب كمترين اثرى از خود نشان نداد! مى‌فرمايد:" ما آيات قرآن را يكى بعد از ديگرى براى آنها آورديم شايد متذكر شوند" (وَ لَقَدْ وَصَّلْنا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌) [1] اين آيات همچون قطرات باران پيوسته به يكديگر بر آنها نازل شد، در شكلهاى متنوع، و كيفيات متفاوت، گاهى وعده پاداش، گاهى وعيد دوزخ، گاه نصيحت و اندرز، گاه تهديد و انذار، گاه استدلالات عقلى، و گاه تاريخ عبرت‌انگيز و پر بار گذشتگان خلاصه مجموعه‌اى كامل و بسيار متجانسى كه هر قلبى مختصر آمادگى داشته باشد او را به خود جذب مى‌كند، اما كوردلان نپذيرفتند.

[1]" وصلنا" از ماده" وصل" به معنى ارتباط دادن و متصل كردن است و چون به باب" تفعيل" رفته معنى كثرت و تاكيد نيز از آن استفاده مى‌شود.