ترجمه:

47- هر گاه ما پيش از فرستادن پيامبرى آنها را به خاطر اعمالشان مجازات مى‌كرديم مى‌گفتند پروردگارا چرا رسولى براى ما نفرستادى تا آيات ترا پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم؟ اگر به خاطر اين امر نبود مجازات آنها به جهت اعمالشان نياز به ارسال پيامبر هم نداشت! 48- هنگامى كه حق از نزد ما براى آنها آمد گفتند چرا مثل همان چيزى كه به موسى داده شد به اين پيامبر اعطا نگرديده است؟ مگر بهانه‌جويانى همانند آنها معجزاتى را كه در گذشته به موسى داده شد، انكار نكردند و گفتند اين دو (موسى و هارون) دو نفر ساحرند كه دست بدست هم داده‌اند (تا ما را گمراه كنند) و ما به هر يك از آنها كافريم؟! 49- بگو، اگر راست مى‌گوئيد (كه تورات و قرآن از سوى خدا نيست) كتابى هدايت بخش‌تر از ايندو بياوريد تا من از آن پيروى كنم.

50- هر گاه اين پيشنهاد تو را نپذيرند، بدان آنها از هوسهاى خود پيروى مى‌كنند و آيا گمراه‌تر از آن كس كه پيروى هواى نفس خويش كرده و هيچ هدايت الهى را نپذيرفته است كسى پيدا مى‌شود؟ مسلما خداوند قوم ستمگر را هدايت نمى‌كند.

تفسير: هر روز به بهانه‌اى از حق مى گريزند

از آنجا كه در آيات گذشته سخن از ارسال پيامبر ص به عنوان انذار كننده و بيم‌دهنده بود در نخستين آيه مورد بحث به لطفى كه بر وجود پيامبر ص مترتب است اشاره كرده مى‌گويد:" هر گاه ما پيش از فرستادن پيامبرى آنها را به خاطر اعمالشان مجازات مى‌كرديم، مى‌گفتند: پروردگارا! چرا رسولى براى ما نفرستادى تا آيات تو را پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم" اگر به خاطر اين نبود مجازات آنها به جهت اعمال و كفرشان حتى نياز به ارسال پيامبر نداشت (وَ لَوْ لا