در آيات قرآن گاهى در مورد اين قوم طغيانگر مىگويد:" زلزله آنها را فرو
گرفت و درهم كوبيد""
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ" (اعراف
78).
و گاه مىگويد:" صاعقه آنها را فرو گرفت"" فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ" (ذاريات- 44).
و گاه مىگويد:" صيحه آسمانى دامانشان را گرفت"" وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ" (هود- 67).
اما هيچ منافاتى بين اين تعبيرات سهگانه نيست، چرا كه صاعقه همان جرقه بزرگ
الكتريكى است كه در ميان قطعات ابر و زمين مبادله مىشود، هم با صداى عظيم و صيحه
همراه است، و هم با لرزش شديد زمينهاى اطراف (در مورد صيحه آسمانى توضيحات بيشترى
در جلد 9 صفحه 164 ذيل آيه 67 سوره هود دادهايم).
2- بعضى از مفسران روايت كردهاند كه ياران حضرت صالح كه با او نجات يافتند
چهار هزار نفر بودند، آنها به فرمان پروردگار از آن منطقه آلوده مملو از فساد
بيرون رفته، به سوى حضرموت كوچ كردند [1]
***
3-" خاويه" از ماده" خواء" (بر وزن
هواء) گاه به معنى ساقط گشتن و ويران شدن است، و گاه به معنى خالى شدن، اين تعبير
در مورد ستارگان
تفسير نمونه ؛ ج15 ؛ ص499
[1]" طبرسى" در مجمع
البيان،" آلوسى" در روح المعانى و" قرطبى" در تفسير معروفش،
ذيل آيات مورد بحث.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 499