چنين اقتضا مى‌كند كه بر اثر تكرار، ايجاد" حالت" و" ملكه" و" عشق" و علاقه مى‌كند.

در دنيا سرگردان و مايوس و پريشان خواهند بود، و در آخرت گرفتار مجازاتى هولناك.

" و آنها در آخرت زيانكارترين مردمند" (وَ هُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ‌).

دليل بر اينكه آنها از همه زيانكارترند همان است كه در" سوره كهف آيه 103" آمده است: قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً:" بگو آيا زيانكارترين مردم را به شما معرفى كنم؟ آنها هستند كه تلاشها و كوششهايشان در زندگى دنيا نابود شده در عين حال گمان مى‌كنند عمل نيك انجام مى‌دهند"! چه زيانى از اين بالاتر كه انسان اعمال زشتش را زيبا ببيند و تمام نيروى خود را براى آن به كار گيرد به گمان اينكه كار مثبتى انجام مى‌دهد، اما سرانجام ببيند جز بدبختى و سيه‌روزى ببار نياورده است.

گرچه" حكيم" و" عليم" هر دو اشاره به دانايى پروردگار است، ولى" حكمت"