نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 383
ان من الشعر لحكمة، و ان من البيان لسحرا:
" بعضى از اشعار، حكمت است، و پارهاى از سخنان، سحر" [1]! گاهى اشعار
غوغا به پا مىكند.
گاه كلمات موزون شاعرانه، برندگى شمشير، و نفوذ تير را در قلب دشمن دارد، چنان
كه در حديثى از پيامبر اسلام ص مىخوانيم در مورد چنين اشعارى فرمود:
و الذى نفس محمد بيده فكانما تنضهونهم بالنيل!:
" به آن كسى كه جان محمد ص در دست قدرت او است، با اين اشعار گويى
تيرهايى به سوى آنها پرتاب مىكنيد"! [2] اين سخن را آنجا فرمود: كه دشمن با اشعار هجوآميزش براى
تضعيف روحيه مسلمانان تلاش مىكرد، پيامبر ص دستور داد كه در مذمت آنان و تقويت
روحيه مؤمنين، شعر بسرايند.
و در مورد يكى از شعراى مدافع اسلام فرمود:
اهجهم فان جبرئيل معك!:
" آنها را هجو كن كه جبرئيل با تو است" [3] مخصوصا هنگامى كه" كعب بن مالك"
شاعر با ايمانى كه در تقويت اسلام شعر مىسرود از پيامبر ص پرسيد يا رسول اللَّه
درباره شعر، اين آيات مذمت آميز نازل شده، چه كنم؟ فرمود:
ان المؤمن يجاهد بنفسه و سيفه و لسانه:
" مؤمن با جان و شمشير و زبانش در راه خدا جهاد مىكند" [4] از ائمه اهل
بيت ع نيز توصيف فراوانى درباره اشعار و شعراى با هدف، و دعا در حق آنان، و جايزه
فراوان به آنها، رسيده است كه اگر بخواهيم به نقل
[1] اين حديث را گروه زيادى از
دانشمندان اسلام اعم از شيعه و اهل تسنن در كتابهاى خود آوردهاند (به كتاب الغدير
ج 2 ص 9 مراجعه فرمائيد).