آغاز شده بود، بحث عظمت قرآن و حقانيت اين كلام مبين الهى، مى‌گويد:

" اين از سوى پروردگار عالميان نازل شده است" (وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ‌).

اصولا بيان قسمتهاى گوناگون سرگذشت پيامبران پيشين با اينهمه دقت و ظرافت، و خالى بودن از هر گونه خرافه و افسانه‌هاى دروغين، آنهم در محيطى كه محيط افسانه‌ها و اساطير بود، و آنهم از سوى كسى كه مطلقا درسى نخوانده بود، اين خود دليلى است كه اين كتاب از سوى رب العالمين نازل شده است، و اين خود نشانه اعجاز قرآن است.

اگر آن فرشته وحى، و آن" روح امين پروردگار"، آن را از سوى خداوند نياورده بود، اين چنين درخشان و پاك و خالى از آلودگى به خرافات و اباطيل نبود.

قابل توجه اينكه فرشته وحى در اينجا با دو عنوان توصيف شده، عنوان" روح" و عنوان" امين" روحى كه سرچشمه حيات است، و امانتى كه شرط اصلى هدايت و رهبرى.

[1] روشن است كه منظور از" قلب" در اينجا همان روح پاك پيامبر (ص) است، نه اين قلبى كه تلمبه‌اى است براى گردش خون، و انتخاب اين تعبير در اينجا اشاره به اين است كه تو با روح و جان خود قرآن را پذيرا شدى، و اين معجزه بزرگ آسمانى پايگاهش قلب و دل تو است.