بعضى اهل تفاخر و تكبر بودند (قوم هود).

بعضى اهل اسراف و عيش و نوش (قوم صالح).

بعضى داراى انحرافات جنسى (قوم لوط).

بعضى مال‌پرستى بيحساب كه آنها را به انواع تقلب در معاملات دعوت مى‌كرد داشتند (قوم شعيب).

و بعضى داراى غرور ثروت بودند (قوم نوح).

ولى مجازات همه آنها كم و بيش شباهت به يكديگر داشت، جمعى بوسيله صاعقه و زلزله نابود شدند (قوم شعيب و لوط و صالح و هود).

و بعضى بوسيله طوفان و سيلاب (قوم نوح).

در حقيقت زمينى كه مهد آسايش آنها بود مامور نابوديشان شد و" آب" و" هوا" كه حيات آنها را تامين مى‌كرد، فرمان مرگشان را پذيرا گشت، و چه عجيب است وضع انسان كه زندگيش در دل مرگ و مرگش در دل زندگى، قرار گرفته، و باز هم غافل است و مغرور.