محتواى سوره فرقان‌

اين سوره به حكم آنكه از سوره‌هاى مكى است‌ [1] بيشترين تكيه‌اش بر مسائل مربوط به مبدء و معاد، و بيان نبوت پيامبر ص، و مبارزه با شرك و مشركان و انذار از عواقب شوم كفر و بت پرستى و گناه است.

اين سوره در حقيقت از سه بخش تشكيل مى‌شود:

بخش اول كه آغاز اين سوره را تشكيل مى‌دهد منطق مشركان را شديدا در هم مى‌كوبد، و بهانه‌جوئيهاى آنها را مطرح كرده و پاسخ مى‌گويد، و آنها را از عذاب خدا و حساب قيامت و مجازاتهاى دردناك دوزخ بيم مى‌دهد، و به دنبال آن قسمتهايى از سرگذشت اقوام پيشين را كه بر اثر مخالفت با دعوت پيامبران گرفتار سخت‌ترين بلاها و كيفرها شدند، به عنوان درس عبرت، براى اين مشركان لجوج و حق ستيز بازگو مى‌كند.

در بخش دوم براى تكميل اين بحث قسمتى از دلائل توحيد و نشانه‌هاى عظمت خدا را در جهان آفرينش، از روشنايى آفتاب گرفته، تا ظلمت و تاريكى شب، و وزش بادها، و نزول باران، و زنده شدن زمينهاى مرده، و آفرينش آسمانها و زمينها در شش دوران و آفرينش خورشيد و ماه و سير منظم آنها در بروج آسمانى‌

[1] بعضى از مفسران، اصرار بر اين دارند كه سه آيه از اين سوره (68 و 69 و 70) در مدينه نازل شده است، شايد به خاطر اينكه در اين چند آيه سخن از احكامى مانند حرمت قتل نفس و زنا مطرح شده، در حالى كه دقت در آيات قبل و بعد از آن به خوبى نشان مى‌دهد كه يك رشته كاملا متصل و منسجم پيرامون بندگان خاص خدا (عباد الرحمن) و اوصاف آنها را بيان مى‌كند، لذا ظاهر اين است كه همه سوره در مكه نازل شده است.