نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 147
تفسير: صفات ويژه بندگان خاص خدا
از اين آيات به بعد بحث جامع و جالبى پيرامون صفات ويژه بندگان خاص پروردگار
كه تحت عنوان" عباد الرحمن" آمده، مطرح مىشود، و در حقيقت تكميلى است
براى آيات گذشته كه مشركان لجوج هنگامى كه نام خداوند رحمان برده مىشد از سر
استهزاء و غرور مىگفتند: رحمان چيست؟ و ديديم كه قرآن ضمن دو آيه خداوند"
رحمان" را به آنها معرفى كرد، اكنون نوبت اين رسيده است به بندگان خاص اين
خداوند رحمان را معرفى كند، جايى كه بندگان او اين قدر عالى مقام و با شخصيتند
عظمت خداى رحمان را بهتر مىتوان درك كرد.
اين آيات دوازده صفت از صفات ويژه آنان را بيان مىكند كه بعضى به جنبههاى
اعتقادى ارتباط دارند، و برخى اخلاقى، و پارهاى اجتماعى، قسمتى جنبه فردى دارد و
بخش ديگرى جمعى است، و رويهم رفته مجموعهاى است از والاترين ارزشهاى انسانى.
نخست مىگويد:" بندگان خاص خداوند رحمان كسانى هستند كه با آرامش و بى
تكبر بر روى زمين راه مىروند" (وَ عِبادُ
الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً) [1] در واقع
نخستين توصيفى كه از" عِبادُ
الرَّحْمنِ" شده است، نفى كبر و غرور و خودخواهى است
كه در تمام اعمال انسان و حتى در كيفيت راه رفتن او آشكار مىشود زيرا ملكات
اخلاقى هميشه خود را در لابلاى اعمال و گفتار و حركات انسان نشان
[1]" هون" مصدر است و به
معنى نرمش و آرامش و عدم تكبر مىباشد، و استعمال مصدر در معنى اسم فاعل در اينجا
براى تاكيد است، يعنى آنها آن چنانند كه گويى عين آرامش و نفى تكبرند!
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 147