46- سپس آن را آهسته جمع مى‌كنيم.

47- او كسى است كه شب را براى شما لباس قرار داد و روز را مايه حركت و حيات! 48- و او كسى است كه بادها را بشارتگرانى پيش از رحمتش فرستاد و از آسمان آبى پاك كننده نازل كرديم.

49- تا به وسيله آن سرزمين مرده را زنده كنيم، و آن را براى نوشيدن در اختيار مخلوقاتى كه آفريده‌ايم- چهارپايان و انسانهاى بسيار- بگذاريم.

50- ما اين آيات را به صورتهاى گوناگون در ميان آنها قرار داديم تا متذكر شوند ولى بيشتر مردم جز انكار و كفر كارى نكردند.

تفسير: حركت سايه‌ها!

در اين آيات سخن از قسمتهاى مهمى از نعمتهاى الهى به عنوان بيان اسرار توحيد و خداشناسى است، امورى كه انديشه در آنها ما را به خالقمان آشناتر و نزديكتر مى‌سازد و با توجه به اينكه در آيات گذشته گفتگوهاى فراوانى با مشركان بود پيوند و ارتباط اين آيات با گذشته روشن مى‌شود.

در اين آيات سخن از نعمت" سايه‌ها" و سپس اثرات و بركات" شب" و" خواب و استراحت" و" روشنايى" روز و" وزش بادها" و" نزول باران" و" زنده شدن زمينهاى مرده" و" سيراب شدن" چهارپايان و انسانها است.

نخست مى‌گويد:" آيا نديدى چگونه پروردگارت سايه را گسترده است"؟

(أَ لَمْ تَرَ إِلى‌ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَ‌).

" و اگر مى‌خواست آن را ساكن قرار مى‌داد" (سايه‌اى هميشگى و جاودانى) (وَ لَوْ شاءَ لَجَعَلَهُ ساكِناً).

بدون شك اين قسمت از آيه اشاره‌اى است به اهميت نعمت سايه‌هاى گسترده و متحرك، سايه‌هايى كه يك نواخت باقى نمى‌ماند بلكه در حركت است و نقل مكان مى‌دهد، ولى در اينكه منظور از اين سايه كدام يك از سايه‌ها است در ميان مفسران‌