از مجموع اين سخن چنين نتيجه مى‌گيريم كه مسلمانان مجاز نيستند گوشتهاى قربانى را در سرزمين منى بر روى زمين بيندازند تا گنديده شود و يا در زير خاكها مدفون كنند، و وجوب قربانى براى حجاج دليل بر چنين عملى نمى‌تواند باشد، بلكه اگر نيازمندانى در آن روز و در آن سرزمين پيدا نشوند بايد آن را به مناطق ديگر حمل كنند و به مصرف برسانند و اين است مقتضاى جمع ميان ادله (دقت كنيد).

اما متاسفانه در عصر و زمان ما، بسيارى از مسلمانان به حكم اول عمل كرده، و حكم دوم را به دست فراموشى سپرده‌اند، و هر سال، هزاران هزار، قربانى كه گوشتهاى آنها مى‌تواند نيازمندى تغذيه گروه عظيمى از محرومان را تا مدتى طولانى بر طرف گرداند در آن سرزمين مقدس به وضع بسيار زننده و نامطلوبى نابود مى‌شود، و تا كنون بسيارى از علما و متفكران و قشرهاى ديگر اسلامى در اين زمينه با مقامات دولت حجاز صحبت كرده‌اند، و حتى داوطلب پرداخت هزينه‌هاى مؤسساتى كه براى نگاهدارى و حمل و نقل آنها لازم است شده‌اند، اما جمود و خشكى روحانيين وهابى از يك سو، و بى اعتنايى مقامات دولت سعودى از سوى ديگر هنوز مانع انجام اين كار است.

قطع نظر از مساله تحريم اسراف كه يك امر مسلم اسلامى است، اصولا صحنه قربانگاه در روز عيد قربان در حال حاضر بقدرى زننده و غير منطقى به نظر مى‌رسد كه افراد ضعيف الايمان را به ترديد در اصل اين برنامه مى‌اندازد، و به دشمنان دستاويز محكمى مى‌دهد، بى آنكه بدانند اين نتيجه ندانم كاريهاى روحانيون آن منطقه و نظام حاكم بر آن سرزمين است، بنا بر اين حفظ عظمت اسلام و اصالت مناسك حج، ايجاب مى‌كند كه مسلمانان جهان از همه نقاط، مقامات اين كشور را تحت فشار قرار دهند تا به اين وضع وحشتناك پايان دهد و حكم اسلام را اجرا كند.