از پيامبر گرامى اسلام ص نقل شده:"

من ترك التزويج مخافة العيلة فقد ساء ظنه باللَّه ان اللَّه عز و جل يقول‌ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ‌

"." كسى كه ازدواج را از ترس فقر ترك كند گمان بد به خدا برده است، زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد:" اگر آنها فقير باشند خداوند آنها را از فضل خود بى نياز مى‌سازد" [1] البته روايات در منابع اسلامى در اين زمينه فراوان است كه اگر بخواهيم به نقل همه آنها بپردازيم از بحث تفسيرى خارج مى‌شويم.

2- منظور از جمله" وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ‌" چيست؟

قابل توجه اينكه در آيات مورد بحث به هنگامى كه سخن از ازدواج مردان و زنان بى همسر به ميان مى‌آيد به طور كلى دستور مى‌دهد براى ازدواج آنان اقدام كنيد، اما هنگامى كه نوبت بردگان مى‌رسد آن را مقيد به" صالح بودن" مى‌كند.

جمعى از مفسران (مانند نويسنده عاليقدر تفسير الميزان و همچنين تفسير صافى) آن را به معنى صلاحيت براى ازدواج تفسير كرده‌اند، در حالى كه اگر چنين باشد اين قيد در زنان و مردان آزاد نيز لازم است.

بعضى ديگر گفته‌اند كه منظور صالح بودن از نظر اخلاق و اعتقاد است چرا كه صالحان از اهميت ويژه‌اى در اين امر برخوردارند، ولى باز جاى اين سؤال باقى است كه چرا در غير بردگان اين قيد نيامده است؟

احتمال مى‌دهيم منظور چيز ديگرى باشد و آن اينكه: در شرائط زندگى آن روز بسيارى از بردگان در سطح پائينى از فرهنگ و اخلاق قرار داشتند

[1] وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 24 (باب 10 از ابواب مقدمات نكاح).