(پاى برنجن همان زينتى كه زنان عرب در مچ پاها مى‌كردند) تفسير شده است‌ [1] و چون در روايات متعدد ديگرى زينت ظاهر به انگشتر و سرمه و مانند آن تفسير شده مى‌فهميم كه منظور از زينت باطن نيز خود زينتهايى است كه نهفته و پوشيده است (دقت كنيد).

2- دومين حكمى كه در آيه بيان شده است كه:" آنها بايد خمارهاى خود را بر سينه‌هاى خود بيفكنند" (وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَ‌).

" خمر" جمع" خمار" (بر وزن حجاب) در اصل به معنى پوشش است، ولى معمولا به چيزى گفته مى‌شود كه زنان با آن سر خود را مى‌پوشانند (روسرى).

" جيوب" جمع" جيب" (بر وزن غيب) به معنى يقه پيراهن است كه از آن تعبير به گريبان مى‌شود و گاه به قسمت بالاى سينه به تناسب مجاورت با آن نيز اطلاق مى‌گردد.

از اين جمله استفاده مى‌شود كه زنان قبل از نزول آيه، دامنه روسرى خود را به شانه‌ها يا پشت سر مى‌افكندند، به طورى كه گردن و كمى از سينه آنها نمايان مى‌شد، قرآن دستور مى‌دهد روسرى خود را بر گريبان خود بيفكنند تا هم گردن و هم آن قسمت از سينه كه بيرون است مستور گردد. (از شان نزول آيه كه قبلا آورديم نيز اين معنى به خوبى استفاده مى‌شود).

3- در سومين حكم مواردى را كه زنان مى‌توانند در آنجا حجاب خود را برگيرند و زينت پنهان خود را آشكار سازند با اين عبارت شرح مى‌دهد:

آنها نبايد زينت خود را آشكار سازند (وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَ‌).

" مگر (در دوازده مورد):

1- براى شوهرانشان" (إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَ‌).

[1] تفسير على بن ابراهيم ذيل آيه مورد بحث.