به راستى كوچك شمردن گناه خود يكى از خطاها است، كسى كه گناهى مى‌كند و آن را بزرگ مى‌شمرد و از كار خود ناراحت است در مقام توبه و جبران بر مى‌آيد، اما آن كس كه آن را كوچك مى‌شمرد و اهميتى براى آن قائل نيست و حتى گاه مى‌گويد:" خوشا به حال من اگر گناه من همين باشد"! چنين كسى در مسير خطرناكى قرار گرفته، و هم چنان به گناه خود ادامه مى‌دهد.

به همين دليل در حديثى از امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم: اشد الذنوب ما استهان به صاحبه:" شديدترين گناهان گناهى است كه صاحبش آن را سبك بشمارد" [1]

[1] نهج البلاغه كلمات قصار شماره 348.