خدا اين خطورات زودگذر و القائات شيطانى را از صفحه افكارشان محو مى‌كرد و آنها را در همان صراط مستقيم پيش مى‌برد.

اين تفسير نيز با آيات دوم و سوم مورد بحث چندان سازگار نيست، چرا كه قرآن اين القائات شيطانى را وسيله آزمايش كافران و آگاهى مؤمنان مى‌شمرد در حالى كه خطورات قلبى پيامبران كه بزودى محو مى‌شود چنين اثرى نمى‌تواند داشته باشد.

از مجموع آنچه گفتيم روشن مى‌شود كه تفسير اول از همه مناسبتر است، كه در حقيقت اشاره به فعاليتهاى شياطين و وسوسه‌هاى آنها در برابر برنامه‌هاى سازنده انبياء است چرا كه آنها هميشه مى‌خواستند با القائات خود اين برنامه‌ها و تقديرها را بهم بزنند، اما خدا مانع از آن مى‌شد.

2- افسانه ساختگى غرانيق!

در بعضى از كتب اهل سنت روايات عجيبى در اينجا از ابن عباس نقل شده كه: پيامبر خدا ص در مكه مشغول خواندن سوره" النجم" بود، چون به آياتى كه نام بتهاى مشركان در آن بود رسيد (أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ در اين هنگام شيطان اين دو جمله را بر زبان او جارى ساخت:

تلك الغرانيق العلى، و ان شفاعتهن لترتجى!).

(اينها پرندگان زيباى بلند مقامى هستند و از آنها اميد شفاعت است!) [1] در اين هنگام مشركان خوشحال شدند و گفتند محمد ص تا كنون نام خدايان ما را به نيكى نبرده بود، در اين هنگام پيامبر ص سجده كرد و آنها هم سجده كردند، جبرئيل نازل شد و به پيامبر ص اخطار كرد كه اين دو جمله را من‌

[1] غرانيق جمع غرنوق (بر وزن مزدور) يك نوع پرنده آبى سفيد يا سياه رنگ است و به معانى ديگر نيز آمده (قاموس اللغة).