با آن همه خرافات آميخته شده در عباراتى كوتاه، عميق، زنده، پرمحتوا، و كاملا گويا، مطرح مى‌كند، بطورى كه هر گونه خرافه‌اى را از آن جدا و طرد مى‌نمايد.

جالب اينكه در آيات فوق، هفت صفت از صفات برجسته و دو برنامه و يك دعا ذكر شده است.

هفت صفت عبارتند از: بنده خدا بودن كه ذكر آن در آغاز همه اوصاف، اشاره‌اى است به اينكه بزرگترين مقام آدمى همان مقام عبوديت است.

و به دنبال آن صاحب كتاب آسمانى بودن و سپس مقام نبوت (البته مى‌دانيم هميشه مقام نبوت توأم با داشتن كتاب آسمانى نيست).

سپس به دنبال مقام عبوديت و رهبرى، مبارك بودن يعنى مفيد به حال جامعه بودن مطرح شده است.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:" معنى مبارك،" نفاع" است (يعنى بسيار پر منفعت).

و بعد از آن، نيكوكارى نسبت به مادر مطرح شده و سرانجام، جبار و شقى نبودن و بجاى آن متواضع، حق‌شناس، و سعادتمند بودن است.

از ميان تمام برنامه‌ها روى توصيه پروردگار به نماز و زكات تكيه مى‌كند و اين بخاطر اهميت فوق العاده اين دو برنامه است كه اين دو رمز ارتباط با خالق و خلق است و از يك نظر مى‌توان همه برنامه‌هاى مذهبى را در آن خلاصه كرد چرا كه بخشى از آنها پيوند انسان را با خلق و بخشى با خالق مشخص مى‌كند.

و اما دعائى كه به خود مى‌كند و تقاضايى كه در آغاز عمرش از خدا دارد اين است كه خدايا اين سه روز را بر من سلامت دار، روز تولد، روز مرگ و روزى كه در رستاخيز زنده مى‌شوم، و به من در اين سه مرحله حساس امنيت‌