الهى شدند همانگونه كه قبلا غرق درياى مشكلات شده بودند.

ادريس و ذا الكفل‌

" ادريس" پيامبر بزرگ الهى- چنان كه سابقا هم گفته‌ايم- طبق نقل بسيارى از مفسران جد پدر نوح بوده است، نام او در تورات،" اخنوخ" و در عربى، ادريس است كه بعضى آن را از ماده" درس" مى‌دانند، زيرا او نخستين كسى بود كه بوسيله قلم، نويسندگى كرد، او علاوه بر مقام نبوت، به علم نجوم و حساب و هيئت، احاطه داشت، و مى‌گويند نخستين كسى است كه طرز دوختن لباس را به انسانها آموخت.

اما" ذا الكفل" مشهور اين است كه از پيامبران بوده است‌ [1] هر چند بعضى معتقدند كه او يكى از صالحان بود، ظاهر آيات قرآن كه او را در رديف پيامبران بزرگ مى‌شمرد نيز اين است كه او از انبياء است و بيشتر به نظر مى‌رسد كه او از پيامبران بنى اسرائيل بوده است‌ [2] در علت نامگذارى او به اين نام با توجه به اينكه" كفل" (بر وزن فكر) هم به معنى نصيب و هم به معنى كفالت و عهده‌دارى آمده است، احتمالات متعددى داده‌اند، بعضى گفته‌اند چون خداوند نصيب وافرى از ثواب و رحمتش در برابر اعمال و عبادات فراوانى كه انجام مى‌داد به او مرحمت فرمود ذا الكفل ناميده شد (يعنى صاحب بهره وافى) و بعضى گفته‌اند چون تعهد كرده بود شبها را به عبادت برخيزد و روزها روزه بدارد، و هنگام قضاوت هرگز خشم نگيرد و تا آخر به وعده خود وفا كرد،" ذا الكفل" ناميده شد.

[1] تفسير كبير فخر رازى ذيل آيه مورد بحث.

[2] تفسير فى ظلال جلد 5 صفحه 556.