و در
آخرين آيه مورد بحث به آفرينش شب و روز و خورشيد و ماه پرداخته مىگويد:" او
است كه شب و روز و خورشيد و ماه را آفريد" (وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ
الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ).
" و هر كدام از اينها در مدارى در حركتند" (كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ).
نكتهها:
1- تفسير" كُلٌّ فِي فَلَكٍ
يَسْبَحُونَ"
مفسران در تفسير اين جمله بيانات گوناگون دارند، اما آنچه با تحقيقات مسلم
دانشمندان فلكى سازگار است، اين است كه منظور از حركت خورشيد در آيه فوق يا حركت
دورانى به دور خويش است، و يا حركتى است كه همراه منظومه شمسى دارد.
ذكر اين نكته نيز لازم است كه كلمه" كل" ممكن است اشاره به ماه و
خورشيد و همچنين ستارگان باشد كه از كلمه ليل (شب) استفاده مىشود.
بعضى از مفسران بزرگ نيز احتمال دادهاند كه اشاره به" شب" و"
روز" و" ماه" و" خورشيد" (هر چهار) باشد، زيرا شب كه
همان سايه مخروطى زمين است نيز براى خود مدارى دارد، اگر كسى در بيرون كره زمين از
دور به آن نگاه كند اين سايه تاريك مخروطى را در گرد زمين دائما در حركت مىبيند و
همچنين نور آفتاب كه به زمين مىتابد و روز را تشكيل مىدهد همانند استوانهاى
[1] بعضى از مفسران آيه فوق را هماهنگ
با آياتى كه در مورد حفظ آسمان از صعود شياطين به وسيله" شهب" در قرآن
مجيد وارد شده مىدانند (مانند وَ حِفْظاً
مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ- صافات- 7).
ولى روشن است كه اين تفسير با كلمه" سقف" سازگار نيست، زيرا سقف
پوششى است براى كسانى كه در زير آن قرار دارند نه كسانى كه فوق آن هستند (دقت
كنيد).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 399