نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 311
شده است، و درست به اين مىماند كه انسان مطالب بيداركننده و عبرتانگيزى براى
ديگرى بگويد، و بعد اضافه كند: اينچنين بايد پند داد، (بنا بر اين نياز به
تفسيرهاى ديگرى كه بعضى از مفسران در اينجا گفتهاند و از معنى آيه دور است
نداريم).
كلمه" عربى" گرچه به معنى زبان عربى است، ولى از دو نظر در اينجا
اشاره به فصاحت و بلاغت قرآن و رسا بودن مفاهيم آن مىباشد:
نخست اينكه: اصولا زبان عربى- به تصديق زبانشناسان جهان- يكى از رساترين
لغات، و ادبيات آن از قويترين ادبيات است.
ديگر اينكه گاه جمله" صرفنا" اشاره به بيانات مختلفى است كه قرآن از
يك واقعيت دارد، مثلا مساله وعيد و مجازات مجرمان را، گاهى در لباس بيان سرگذشت
امتهاى پيشين، و گاهى به صورت خطاب به حاضران، و گاهى در شكل ترسيم حال آنها در
صحنه قيامت و گاه به لباسهاى ديگر بيان مىكند.
تفاوت جمله" لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ" با جمله" يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً" ممكن است از اين نظر باشد كه در جمله نخست مىگويد: هدف پيدايش تقوا به
صورت كامل است، و در جمله دوم هدف آن است كه اگر تقواى كامل حاصل نشود لا اقل
بيدارى و آگاهى حاصل گردد كه فعلا تا حدودى او را محدود كند و در آينده سرچشمه
حركت و جنبش شود.
اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله اول اشاره به تحقق تقوا براى ناپرهيزكاران و
دومى اشاره به تذكر و يادآورى براى پرهيزكاران است، چنان كه در آيه 2 سوره انفال
مىخوانيم: إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ
زادَتْهُمْ إِيماناً:
" وقتى كه آيات قرآن بر مؤمنان خوانده مىشود بر ايمانشان افزوده
مىگردد".
در حقيقت در آيه فوق اشاره به دو اصل از اصول مؤثر تعليم و تربيت شده است نخست
مساله صراحت در بيان و رسا بودن عبارات و روشن و دلنشين بودن
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 311