مربوط به مراحل بعد است كه برخوردهاى دوستانه اثر نگذارد.

هدف آنست كه مردم جذب شوند، متذكر شوند و راه را پيدا كنند يا از عواقب شوم كار بد خود بترسند (لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‌).

هر مكتبى بايد جاذبه داشته باشد، و بى‌دليل، افراد را از خود دفع نكند سرگذشت پيامبران و ائمه دين ع بخوبى نشان مى‌دهد كه آنها هرگز از اين برنامه در تمام طول عمرشان انحراف پيدا نكردند.

آرى ممكن است، هيچ برنامه محبت‌آميزى در دل سياه بعضى اثر نگذارد، و راه منحصرا توسل به خشونت باشد، آن در جاى خود صحيح است، اما نه به عنوان يك اصل كلى و براى آغاز كار، برنامه نخستين محبت است و ملايمت، و اين همان درسى است كه آيات فوق به روشنى به ما مى‌گويد.

جالب اينكه در بعضى از روايات مى‌خوانيم: حتى موسى مامور بود، فرعون را با بهترين نامش صدا كند، شايد در دل تاريك او اثر بگذارد.

3- آيا وحى به غير پيامبران مى‌شود؟

بى‌شك وحى در قرآن مجيد معانى گوناگونى دارد.

گاهى به معنى صداى آهسته، يا چيزى را آهسته گفتن آمده، (اين معنى اصلى آن در لغت عرب است).

گاهى به معنى اشاره رمزى به چيزى مى‌باشد مانند فَأَوْحى‌ إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا:" زكريا كه زبانش در آن ساعت از كار افتاده بود با اشاره به بنى اسرائيل گفت خدا را صبح و عصر تسبيح كنيد"- (مريم- 11).

و گاه به معنى الهام غريزى است مانند أَوْحى‌ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ‌:" خداوند به زنبور عسل الهام غريزى كرد" (نحل- 68).

گاه به معنى فرمان تكوينى است، فرمانى كه با زبان آفرينش داده مى‌شود