قرآن در آيات فراوانى شديدا مسرفان را محكوم كرده است:

در جايى مى‌گويد:" اسراف نكنيد كه خدا مسرفان را دوست ندارد" وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ‌ (انعام- 141- اعراف 31).

در مورد ديگر" مسرفان را اصحاب دوزخ مى‌شمرد" وَ أَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحابُ النَّارِ (غافر- 43).

و" از اطاعت فرمان مسرفان، نهى مى‌كند" وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ‌ (شعراء- 151).

و مجازات الهى را در انتظار مسرفان مى‌شمرد مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ‌ (ذاريات- 34).

و اسراف را يك برنامه فرعونى قلمداد مى‌كند وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعالٍ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ‌ (يونس- 83).

و مسرفان دروغگو را محروم از هدايت الهى مى‌شمرد إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ‌ (غافر- 28).

و سرانجام سرنوشت آنها را هلاكت و نابودى معرفى مى‌كند وَ أَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ‌ (انبياء- 9).

و همانگونه كه ديديم آيات مورد بحث نيز تبذير كنندگان را برادران شيطان و قرين آنها مى‌شمرد.

" اسراف" به معنى وسيع كلمه هر گونه تجاوز از حد در كارى است كه انسان انجام مى‌دهد، ولى غالبا اين كلمه در مورد هزينه‌ها و خرجها گفته مى‌شود.

از خود آيات قرآن به خوبى استفاده مى‌شود، اسراف نقطه مقابل تنگ گرفتن و سختگيرى است آنجا كه مى‌فرمايد وَ الَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً:" كسانى كه به هنگام انفاق، نه اسراف مى‌كنند