نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 12 صفحه : 66
متناسب با
ذات بى پايان او است انواع نعمتهاى مادى و معنوى و هر آنچه در تصور ما بگنجد و
نگنجد در آن جمع است.
گر چه بعضى
از مفسران،" مشكور" را به معنى" اجر مضاعف"
[1] و يا به معنى" قبولى عمل [2]"
گرفتهاند، ولى روشن است كه" مشكور" معنى وسيعترى از همه اينها دارد.
***
در اينجا
ممكن است اين توهم پيش آيد كه نعمتهاى دنيا، تنها سهم دنيا- پرستان خواهد شد و
آخرتطلبان از آن محروم مىگردند، آيه بعد به اين توهم پاسخ مىگويد كه:" ما
هر يك از اين گروه و آن گروه را از عطاى خود بهره مىدهيم و امداد مىكنيم" (كُلًّا
نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ).
" چرا
كه بخشش پروردگار از هيچكس ممنوع نيست" و گبر و ترسا و مؤمن و مسلم همه از
خوان نعمتش وظيفه مىخورند (وَ ما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ
مَحْظُوراً).
"
نمد" از ماده" امداد" به معنى افزودن است.
***
آيه بعد
يك اصل اساسى را در همين رابطه بازگو مىكند و آن اينكه:
همانگونه كه
تفاوت تلاشها در اين دنيا باعث تفاوت در بهرهگيريها است، در كارهاى آخرت نيز همين
اصل كاملا حاكم است، با اين تفاوت كه اين دنيا محدود است و تفاوتهايش هم محدود،
ولى آخرت نامحدود، و تفاوتهايش نيز نامحدود است، مىگويد:
" بنگر
چگونه بعضى از آنها را بر بعضى ديگر (بخاطر تفاوت در سعى و كوشششان) برترى داديم،
اما آخرت درجاتش بزرگتر و برتريش بيشتر است"