دامنه علم و دانشش در بعضى از جهات محدود است و به سراغ معلمى مى‌رود كه به او درس بياموزد، او هم درسهايى كه هر يك از ديگرى عجيبتر است به او ياد مى‌دهد، و چه نكته‌هاى بسيار مهمى كه در مجموعه اين داستان نهفته شده است.

در نخستين آيه مى‌گويد:" بخاطر بياور هنگامى كه موسى به دوست و همراه خود گفت من دست از طلب برنمى‌دارم تا به" مجمع البحرين" برسم هر چند مدتى طولانى به راه خود ادامه دهم" (وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِفَتاهُ لا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُباً).

منظور از" موسى" در آيه فوق بدون شك همان موسى بن عمران پيامبر اولو العزم معروف است، هر چند بعضى از مفسران احتمال داده‌اند موساى ديگرى باشد، و بعدا خواهيم گفت كه اين احتمال بيشتر بخاطر اين بوده كه نتوانسته‌اند پاره‌اى از اشكالات موجود در اين داستان را حل كنند، ناچار به فرض موساى ديگرى شده‌اند، در حالى كه قرآن هر جا سخن از موسى مى‌گويد همان موسى بن عمران است.

و منظور از" فتاه" در اينجا طبق گفته بسيارى از مفسران، و بسيارى از روايات،" يوشع بن نون" مرد رشيد و شجاع و با ايمان بنى اسرائيل است، و تعبير به" فتى" (جوان) ممكن است به خاطر همين صفات برجسته، و يا به خاطر خدمت به موسى و همراهى و همگامى با او بوده باشد.

" مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ‌" به معنى محل پيوند دو دريا است، در اينكه اشاره به كدام دو دريا است ميان مفسران گفتگو است، و رويهمرفته سه عقيده معروف در اينجا وجود دارد.

1- منظور محل اتصال خليج" عقبه" با خليج" سوئز" است (مى‌دانيم درياى احمر در شمال دو پيشرفتگى: يكى به سوى شمال شرقى، و ديگرى به سوى شمال غربى دارد كه اولى خليج عقبه را تشكيل مى‌دهد، و دومى خليج سوئز را