52- بخاطر بياوريد روزى را كه خدا مى‌گويد شريكهايى را كه براى من مى‌پنداشتيد صدا بزنيد (تا به كمك شما بشتابند) ولى هر چه آنها را مى‌خوانند جوابشان نمى‌دهند، و ما در ميان اين دو گروه كانون هلاكتى قرار داده‌ايم.

53- و گنهكاران آتش (دوزخ) را مى‌بينند و يقين مى‌كنند كه بر آتش افكنده مى‌شوند و هم آتش بر آنها، و هيچگونه راه گريزى از آن نخواهند يافت!

تفسير: شياطين را اولياى خود قرار ندهيد!

در آيات مختلف قرآن كرارا از داستان آفرينش آدم و سجده فرشتگان براى او و سرپيچى ابليس، سخن به ميان آمده است، ولى همانگونه كه قبلا هم اشاره كرده‌ايم اين تكرارها همواره نكته‌هايى دارد و در هر مورد نكته‌اى در نظر بوده است.

به تعبير ديگر يك حادثه مهم ممكن است ابعاد مختلفى داشته باشد كه در هر مورد كه ذكر مى‌شود نظر به يكى از اين ابعاد باشد.

از آنجا كه در بحثهاى گذشته ضمن يك مثال عينى خارجى چگونگى موضع- گيرى ثروتمندان مستكبر و مغرور، در مقابل تهيدستان مستضعف، و عاقبت كار آنها تجسم يافته بود، و از آنجا كه غرور از روز نخست عامل اصلى انحراف و كفر و طغيان بوده است، در آيات مورد بحث از مساله ابليس و سرپيچى او از سجده بر آدم سخن به ميان مى‌آورد تا بدانيم از آغاز غرور سرچشمه كفر و طغيان بوده است.

بعلاوه اين داستان مشخص مى‌كند كه انحرافات از وسوسه‌هاى شيطانى سرچشمه مى‌گيرد، و تسليم شدن در برابر وسوسه‌هاى او كه از آغاز كمر دشمنى ما را بسته است چقدر احمقانه است؟

نخست مى‌گويد: به ياد آريد زمانى را كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد، آنها همگى سجده كردند جز ابليس" (وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ‌).