بعد اضافه مى‌كند:" ما همه آنها را در اين هنگام محشور مى‌كنيم به گونه‌اى كه حتى يك نفر را ترك نخواهيم گفت" (وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً).

" نغادر" از ماده" غدر" به معنى ترك گفتن چيزى است، به همين- جهت كسى كه پيمان و عهد خود را بشكند و ترك كند مى‌گويند غدر كرده است، و اينكه به گودال‌هاى آب" غدير" مى‌گويند بخاطر آن است كه مقدارى از آب باران در آنها، رها و ترك شده است.

به هر حال جمله فوق تاكيدى است بر اين حقيقت كه" معاد" يك حكم عمومى و همگانى است و هيچكس از آن مستثنى نخواهد بود.

اين تعبير ممكن است اشاره به آن باشد كه هر گروهى از مردم كه عقيده واحد يا عمل مشابهى دارند در يك صف قرار مى‌گيرند، و يا اينكه همگى بدون هيچگونه تفاوت و امتياز در يك صف قرار خواهند گرفت.

و به آنها گفته مى‌شود:" شما همگى نزد ما آمديد، همانگونه كه در آغاز شما را آفريديم" (لَقَدْ جِئْتُمُونا كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ).

نه خبرى از اموال و ثروتها است، نه زر و زيورها، نه امتيازات و مقامات مادى، نه لباسهاى رنگارنگ، و نه يار و ياور، درست همانگونه كه در آغاز آفرينش بوديد، به همان حالت اول!.

" اما شما گمان كرديد كه ما موعدى برايتان قرار نخواهيم داد" (بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِداً).

و اين هنگامى بود كه غرور امكانات مادى شما را فرا مى‌گرفت و تمايل‌