در پيوند اين آيات با آيه قبل، علاوه بر آنچه گفته شد اين احتمال نيز وجود دارد كه در آخرين جمله بحث گذشته خوانديم" تنها بهره اندكى از علم و دانش به شما داده شده است".

و در آيات مورد بحث مى‌خوانيم كه خداوند حتى بهره‌اى را كه از علم و دانش به پيامبرش داده است مى‌تواند باز پس بگيرد، پس همه چيز شما حتى علم و آگاهيتان از سوى او است.

رحمتى است براى هدايت و نجات خودت و رحمتى است براى هدايت و نجات جهان بشريت و اين رحمت در واقع دنباله همان رحمت آفرينش است.

آن خدايى كه به مقتضاى رحمت عام و خاصش، انسانها را آفريد و لباس هستى كه برترين لباس تكامل است در اندامشان پوشانيد، همان خدا براى پيمودن اين راه، به مقتضاى رحمتش، به آنها كمك مى‌كند، رهبرانى آگاه و معصوم، خستگى ناپذير و دلسوز، و مهربان و پر استقامت براى هدايتشان مبعوث مى‌نمايد، همين رحمت است كه ايجاب مى‌كند هرگز روى زمين از حجت الهى خالى نماند.

و در پايان آيه به عنوان تاكيد، يا به عنوان بيان دليل بر جمله سابق مى‌گويد:

" فضل پروردگار بر تو بزرگ بوده است" (إِنَّ فَضْلَهُ كانَ عَلَيْكَ كَبِيراً).

وجود زمينه اين فضل در دل تو كه با آب عبادت و تهذيب نفس و جهاد آبيارى شده از يك سو، و نياز مبرم بندگان به چنين رهبرى از سويى ديگر، ايجاب كرده است كه فضل خدا بر تو فوق العاده زياد باشد:

درهاى علم را به روى تو بگشايد، از اسرار هدايت انسان آگاهت سازد، و از خطاها محفوظت دارد، تا الگو و اسوه‌اى براى همه انسانها تا پايان‌