اصالت و استقلال روح‌

تا آنجا كه تاريخ علم و دانش بشرى نشان مى‌دهد، مساله روح و ساختمان و ويژگيهاى اسرار آميزش، همواره مورد توجه دانشمندان بوده است و هر دانشمندى به سهم خود كوشيده است تا به محيط اسرار آميز روح گام بگذارد.

درست به همين دليل نظراتى كه در باره روح، از سوى علماء و دانشمندان اظهار شده بسيار زياد و متنوع است.

ممكن است علم و دانش امروز ما- و حتى علم و دانش آيندگان- براى پى بردن به همه رازهاى روح كافى نباشد، هر چند روح ما از همه چيز اين جهان بما نزديكتر است، اما چون گوهر آن با آنچه در عالم ماده با آن انس گرفته‌ايم تفاوت كلى دارد، زياد هم نبايد تعجب كرد كه از اسرار و كنه اين اعجوبه آفرينش و مخلوق ما فوق ماده سر درنياوريم.

اما به هر حال اين مانع از آن نخواهد بود كه ما دورنماى روح را با ديده تيز بين عقل ببينيم و از اصول و نظامات كلى حاكم بر آن آگاه شويم.

مهمترين اصلى كه بايد در اينجا شناخته شود مساله اصالت و استقلال روح است، در برابر مكتبهاى ماده‌گرا كه روح را مادى و از خواص ماده مغزى و سلولهاى عصبى مى‌دانند و ما وراى آن هيچ!.

و ما بيشتر در اينجا به همين بحث مى‌پردازيم، چرا كه بحث" بقاى روح" و" مساله تجرد كامل يا تجرد برزخى" متكى به آن است.

اما قبل از ورود در اين بحث ذكر اين نكته را لازم مى‌دانيم كه تعلق روح به بدن انسان- آن چنان كه بعضى گمان كرده‌اند- تعلقى از قبيل حلول و فى المثل مانند ورود باد در مشك نيست- بلكه يك نوع ارتباط و پيوندى است بر اساس حاكميت روح بر تن و تصرف و تدبير آن كه بعضى آن را تشبيه به تعلق" معنى" به" لفظ" كرده‌اند.