به همين دليل دوستان خدا هميشه از عبادتهاى آخر شب، براى تصفيه روح و حيات قلب و تقويت اراده و تكميل اخلاص، نيرو مى‌گرفته‌اند.

در آغاز اسلام نيز پيامبر ص با استفاده از همين برنامه روحانى مسلمانان را پرورش داد، و شخصيت آنها را آن قدر بالا برد كه گويى آن انسان سابق نيستند، يعنى از آنها انسانهاى تازه‌اى آفريد، مصمم، شجاع، با ايمان، پاك و با اخلاص و شايد مقام محمود كه در آيات فوق به عنوان نتيجه نافله شب آمده است اشاره به همين حقيقت نيز باشد.

بررسى رواياتى كه در منابع اسلام در فضيلت نماز شب وارد شده نيز روشنگر همين حقيقت است، به عنوان نمونه:

1- پيغمبر اكرم ص مى‌فرمايد:

خيركم من اطاب الكلام و اطعم الطعام و صلى بالليل و الناس نيام:

" بهترين شما كسانى هستند كه در سخن گفتن مؤدبند گرسنگان را سير مى‌كنند و در شب در آن هنگام كه مردم خوابند نماز مى‌خوانند" [1] امير مؤمنان على ع مى‌فرمايد:

قيام الليل مصحة للبدن و مرضاة للرب عز و جل و تعرض للرحمة و تمسك باخلاق النبيين:

" قيام شب موجب صحت جسم و خشنودى پروردگار و در معرض رحمت او قرار گرفتن و تمسك به اخلاق پيامبران است" [2] 3- امام صادق ع به يكى از يارانش فرمود:

لا تدع قيام الليل فان المغبون من حرم قيام الليل:

" دست از قيام شب برمدار، مغبون كسى است كه از قيام و عبادت شب محروم گردد" [3] 4- رسول خدا ص مى‌فرمايد:

من صلى بالليل حسن وجهه بالنهار:

" كسى كه نماز شب بخواند صورت (و سيرتش) در روز نيكو خواهد بود" [4]

(1 و 2 و 3 و 4) بحار الانوار جلد 87 صفحه 142 تا 148.