بود اينگونه ايرادهاى مخالفان به هيچوجه معنى نداشت.

روشن است كه استخوانها بعد از پوسيدن تبديل به خاك مى‌شوند، و خاك هميشه آثارى از حيات دارد، گياهان از خاك مى‌رويند، موجودات زنده در خاك پرورش مى‌يابند، و اصل وجود آدمى نيز از خاك است، كوتاه سخن اينكه خاك دروازه حيات و زندگى است.

ولى سنگ و آهن يا موجوداتى از اينها سختتر فاصله‌شان با حيات و زندگى بسيار بيشتر است، هرگز گياهى از دل سنگ و آهن برنمى‌خيزد، اما قرآن مى‌گويد در پيشگاه قدرت خدا اينها اهميت ندارد، هر چه باشيد و هر چه شويد باز امكان بازگشتتان به حيات و زندگى محفوظ است.

سنگها مى‌پوسند و تبديل به خاك مى‌شوند، و جوانه‌هاى حيات از دل خاك برمى‌خيزد.

آهنها نيز مى‌پوسند و متلاشى مى‌شوند و با موجودات ديگر اين كره خاكى تركيب مى‌يابند و مبدء حيات و زندگى مى‌شوند.

هر موجودى را كه در اين زمين تصور كنيم از فلزات و شبه فلزات و مواد آلى در ساختمان بدن انسانها به كار رفته است، و اين نشان مى‌دهد كه قابليت تبديل به موجود زنده در همه موجودات اين عالم هست، هر چند بعضى در يك مرحله‌