ميان مسلمين بوده‌اند به آيات قرآن براى اثبات مقصد خويش تمسك جسته‌اند، ولى شايد هر دو گروه گاهى تحت تاثير عقيده خود به آياتى استدلال كرده‌اند كه كمتر ارتباطى با مقصود آنها داشته است، لذا ما از هر دو طرف آياتى را انتخاب مى‌كنيم كه قابل بحث و مذاكره باشد.

مهمترين آيه‌اى كه طرفداران تكامل روى آن تكيه مى‌كنند، آيه 33 سوره آل عمران است‌ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‌ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِينَ‌:" خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان برگزيد".

آنها مى‌گويند همانگونه كه نوح و آل ابراهيم و آل عمران در ميان امتى زندگى مى‌كردند و از ميان آنها برگزيده شدند، همچنين آدم نيز بايد چنين باشد، يعنى در عصر و زمان او انسانهايى كه نام" عالمين" (جهانيان) بر آنها گزارده شده، حتما وجود داشته‌اند و آدم برگزيده خدا از ميان آنهاست، و اين نشان مى‌دهد كه آدم اولين انسان روى زمين نبوده است، بلكه قبل از او انسانهاى ديگرى بوده‌اند و امتياز آدم همان جهش فكرى و معنوى او است كه سبب برگزيده شدنش از افراد همسانش شد.

آيات متعدد ديگرى نيز ذكر كرده‌اند، كه بعضى از آنها اصلا ارتباط با مساله تكامل ندارد، و تفسير آن به تكامل بيشتر از قبيل تفسير به راى است، و قسمتى ديگر، هم با تكامل انواع سازگار است، و هم با ثبوت آنها و خلقت مستقل آدم، و به همين دليل بهتر ديديم كه از ذكر آنها صرف نظر كنيم.

اما ايرادى كه به اين استدلال مى‌توان كرد اين است كه" عالمين" اگر به معنى مردم معاصر بوده باشد و اصطفاء (برگزيدن) حتما بايد از ميان چنين اشخاصى صورت گيرد، اين استدلال قابل قبول خواهد بود، اما اگر كسى بگويد" عالمين" اعم از معاصران و غير معاصران است، همانگونه كه در حديث معروف در