بنا بر اين پناه بردن به خدا از شيطان هم در آغاز تلاوت قرآن لازم است و هم در تمام مدت تلاوت هر چند به زبان نباشد.

3- قرآن را بايد به صورت" ترتيل" تلاوت كرد، يعنى شمرده، و توام با تفكر وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا (مزمل آيه 4).

در حديثى در تفسير اين آيه از امام صادق ع مى‌خوانيم:

ان القرآن لا يقرأ هذرمة، و لكن يرتل ترتيلا، اذا مررت بآية فيها ذكر النار وقفت عندها، و تعوذت باللَّه من النار:

" قرآن را تند و دست و پا شكسته نبايد خواند، بلكه بايد به آرامى تلاوت كرد، هنگامى كه به آيه‌اى مى‌رسى كه در آن ذكر آتش دوزخ شده است توقف مى‌كنى (و مى‌انديشى) و به خدا از آتش دوزخ پناه مى‌برى"! 4- علاوه بر ترتيل، دستور به" تدبر و تفكر" در آيات قرآن داده است آنجا كه مى‌گويد: أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ‌:" آيا آنها در قرآن نمى‌انديشند"؟

(نساء- 82) در حديثى مى‌خوانيم كه اصحاب و ياران پيامبر ص قرآن را ده آيه ده آيه از پيامبر ص مى‌آموختند، و ده آيه دوم را فرا نمى‌گرفتند مگر اينكه آنچه در آيات نخستين بود از علم و عمل بدانند [1] و در حديث ديگرى از پيامبر ص مى‌خوانيم:

اعربوا القرآن و التمسوا غرائبه‌

: قرآن را فصيح و روشن بخوانيد و از شگفتيهاى مفاهيم آن بهره گيريد" [2] و نيز در حديث ديگر از امام صادق نقل شده:

لقد تجلى اللَّه لخلقه فى كلامه و لكنهم لا يبصرون:

" خداوند خود را در كلامش به مردم نشان داده است، ولى كوردلان نمى‌بينند" [3] (تنها روشن ضميران آگاه و انديشمندان با ايمان جمال او را در سخنش‌

[1] و [2] بحار جلد 92 صفحه 106.

[3] بحار الانوار جلد 92 صفحه 107.