چرا كه آنجا سراى برخورد با نتيجه‌ها و بازتابهاى عمل است نه جاى انجام عمل و يا جبران و اصلاح، درست همانند ميوه‌اى كه از شاخه جدا مى‌شود كه دوران رشد و نموش پايان گرفته است.

نكته جالب توجه اينكه در اين دو آيه به چهار مرحله از حالات مجرمان اشاره شده كه مشابه آن را در اين جهان نيز با چشم خود مى‌بينيم:

نخستين مرحله اينكه مجرم مى‌كوشد با پشت هم اندازى خود را تبرئه كند.

هنگامى كه به اين هدف نائل نشد در مرحله دوم تلاش مى‌كند كه طرف را بر سر مهر آورد، سرزنشهاى او را به جان بخرد و رضايت او را حاصل كند.

اگر اين مرحله نيز كارگر نشد، در مرحله سوم تقاضاى تخفيف عذاب مى‌كند، مى‌گويد مجازات بكن اما كمتر؟

اگر آنهم به خاطر عظمت گناهش مؤثر نيفتاد تقاضاى مهلت مى‌كند، و اين آخرين تلاش براى نجات از مجازات است.

ولى قرآن مى‌گويد: اعمال اين ستمكاران آن قدر زشت و بار گناهانشان سنگين است كه نه اجازه دفاع مى‌يابند، نه موفق به جلب رضايت مى‌شوند، نه تخفيفى در كارشان است، و نه مهلتى!.