نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 350
نكتهها:
[1- منظور از" نِعْمَتَ اللَّهِ"
در اين آيه چيست؟]
1- در اينكه منظور از" نِعْمَتَ
اللَّهِ" در اين آيه چيست؟ با تفسيرهاى متعددى در
كلمات مفسران برخورد مىكنيم كه غالبا از قبيل تفسير به مصداق است، در حالى كه
مفهوم" نعمت اللَّه" آن چنان وسيع و گسترده است كه همه نعمتهاى مادى و
معنوى را شامل مىشود و حتى وجود شخص پيامبر ص را.
در روايات اهل بيت ع مىخوانيم كه منظور از نعمت اللَّه همان نعمت وجود ائمه و
رهبران معصوم است.
در روايتى از امام صادق ع مىخوانيم
نحن و اللَّه نعمة اللَّه التي انعم بها على عباده و بنا فاز من فاز:
" به خدا سوگند نعمت اللَّه كه خداوند به وسيله آن بندگانش را مشمول لطف
خود قرار داده مائيم، و سعادتمندان بوسيله ما سعادتمند مىشوند" [1] روشن است كه
سعادت و پيروزى بدون استفاده از رهبرى رهبران راستين امكان پذير نيست و اين از
روشنترين نعمتهاى الهى است كه به عنوان بيان يك مصداق آشكار در اينجا ذكر شده است.
2- در كشاكش نيروى حق و باطل
بعضى از مفسران نظر خود را متوجه اين نكته كردهاند كه چرا در آيات فوق، در
جمله" يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ
يُنْكِرُونَها"، كلمه" ثم" كه معمولا براى
عطف كردن توام با فاصله به كار مىرود، ذكر شده، و نشان مىدهد در ميان آگاهى آنها
نسبت به نعمتهاى الهى و سپس انكار كردن فاصلهاى بوده است، و گفتهاند كه هدف از
اين تعبير بيان اين نكته است كه سزاوار اين بوده آنها