پرتوافكن مى‌گردد، و از خرافات و زشتكاريها و بدعتهاى شوم فاصله مى‌گيرد، اما هر قدر از او دور مى‌گردد، به همان نسبت در ظلمات جهل و ضعف و زبونى و عادات زشت و شوم گرفتار مى‌شود.

فراموش كردن خدا و همچنين فراموش كردن دادگاه عدل او انگيزه همه پستيها و زشتيها و انحرافها و خرافات است، و يادآورى اين دو اصل اصيل منبع اصلى احساس مسئوليت و مبارزه با جهل و خرافات، و عامل توانايى و دانايى است.

نكته‌ها:

1- چرا فرشتگان را دختران خدا مى‌دانستند؟

در آيات متعددى از قرآن مى‌خوانيم كه مشركان عرب، فرشتگان را، دختران خدا مى‌پنداشتند، يا بدون ذكر انتساب به خداوند آنها را از جنس زن مى‌دانستند، در سوره زخرف آيه 19 مى‌خوانيم‌ وَ جَعَلُوا الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً:" فرشتگان را كه بندگان خدا هستند زن مى‌پنداشتند" و در سوره اسراء آيه 40 مى‌فرمايد أَ فَأَصْفاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِكَةِ إِناثاً:" آيا خداوند به شما پسرانى داده و از فرشتگان، دخترانى انتخاب كرده است".

اين پندار ممكن است بقاياى خرافاتى باشد كه از اقوام گذشته به عرب جاهلى رسيده بود، و نيز ممكن است به خاطر اين بوده كه فرشتگان از نظرها مستورند و اين صفت بيشتر در زنان وجود داشت، و لذا به گفته بعضى اينكه عرب، شمس (خورشيد) را مؤنث مجازى و قمر (ماه) را مذكر مجازى مى‌گويد به خاطر اين است كه قرص آفتاب در ميان نور خيره كننده‌اش آن چنان پوشيده‌