(أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلى‌ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ يَتَفَيَّؤُا ظِلالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَ الشَّمائِلِ سُجَّداً لِلَّهِ وَ هُمْ داخِرُونَ‌) [1]" يتفيؤ" از ماده" فى‌ء" به معنى بازگشت و رجوع است.

بعضى گفته‌اند عرب سايه موجودات را به هنگام صبحگاهان،" ظل" مى‌نامد و در عصرگاهان" فى‌ء"، و اگر مى‌بينيم به قسمتى از غنائم و اموال فى‌ء گفته مى‌شود، اشاره لطيفى به اين حقيقت است كه بهترين غنائم دنيا همچون سايه عصر گاه است كه بزودى زائل و فانى مى‌شود.

ولى با توجه به اينكه در آيه فوق به سايه‌هاى راست و چپ اشياء اشاره شده و كلمه" فى‌ء" براى همه آنها به كار رفته استفاده مى‌شود كه فى‌ء در اينجا معنى وسيعى دارد و هر گونه سايه را شامل مى‌شود.

هنگامى كه انسان در موقع طلوع آفتاب رو به طرف جنوب بايستد مى‌بيند قرص خورشيد از سمت چپ، از افق مشرق، سر بر مى‌آورد، و سايه همه اجسام به طرف راست او مى‌افتند كه همان طرف غرب است، اين امر هم چنان ادامه دارد و سايه‌ها مرتبا به طرف راست جابجا مى‌شوند، تا زوال ظهر در اين هنگام، سايه‌ها به طرف چپ تغيير مكان مى‌دهند تا هنگام غروب آفتاب كه سايه‌هاى بزرگ و طولانى اجسام در طرف مشرق گسترده مى‌شوند و با غروب آفتاب، همه آنها پنهان مى‌گردند.

در اينجا خداوند حركت سايه‌هاى اجسام را در راست و چپ بعنوان نشانه‌اى از عظمتش معرفى مى‌كند و آنها را در حال سجده براى پروردگار و تواضع خضوع مى‌داند.

[1]" داخر" در اصل از ماده دخور به معنى تواضع و كوچكى است.