با تمام پيشرفتى كه در زندگى و تمدن مادى بشر به وجود آمده، هنوز دريا يكى از مهمترين منابع تغذيه انسان را تشكيل مى‌دهد، و همه سال صدها هزار تن از گوشت تازه‌اى كه دست لطف پروردگار براى انسانها پرورش داده، از دريا صيد مى‌شود.

لذا اكنون كه جمعيت كره زمين رو به افزايش است و بعضى در مطالعات ابتدايى خود احساس مى‌كنند خطر كمبود مواد غذايى مردم جهان را براى آينده تهديد مى‌كند، افكار دانشمندان متوجه درياها شده و چشم اميد خود را به آن دوخته‌اند تا از طريق پرورش و تكثير نسل انواع ماهيها بتوانند اين كمبود را به مقدار قابل ملاحظه‌اى بر طرف سازند.

اين از يك سو، از سوى ديگر مقرراتى براى جلوگيرى از آلوده شدن آب درياها و از ميان رفتن نسل ماهى‌ها وضع كرده‌اند كه از مجموع آن اهميت جمله فوق كه در چهارده قرن قبل در قرآن نازل شده است روشنتر مى‌شود.

ديگر از منافع آن مواد زينتى است كه از درياها استخراج مى‌شود لذا اضافه مى‌كند:" تا از آن زينتى براى پوشيدن استخراج كنيد" (وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَها).

انسان مانند چهارپايان نيست كه ذوق نداشته باشد، بلكه يكى از ابعاد معروف چهارگانه روح انسان را حس زيبايى تشكيل مى‌دهد كه سرچشمه پيدايش شعر و هنر اصيل و مانند آنها است.

بدون شك اين بعد از روح انسانى نقش مؤثرى در حيات بشر دارد، لذا بايد بطرز صحيح و سالمى- دور از هر گونه افراط و تفريط و اسراف و تبذير- اشباع گردد.

آنها كه غرق در تجمل پرستى و انواع زينتند به همان گونه گمراهند كه افراد خشك و مخالف هر گونه زينت چرا كه يكى در طرف افراط و مايه نابودى‌