لذا در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:

ما بعث اللَّه عز و جل نبيا حتى ياخذ عليه ثلاث خصال الاقرار بالعبودية، و خلع الانداد، و ان اللَّه يقدم ما يشاء و يؤخر ما يشاء:

" خداوند هيچ پيامبرى را نفرستاد مگر اينكه اين سه پيمان را از آنها گرفت: اقرار به بندگى پروردگار، و نفى هر گونه شرك، و اينكه خداوند هر چه را بخواهد مقدم مى‌دارد و هر چه را بخواهد تاخير مى‌اندازد" [1] در حقيقت اولين پيمان، مربوط به اطاعت و تسليم در برابر خدا است و دومين پيمان مربوط به مبارزه با شرك. و سومين پيمان مربوط به مساله بداء است كه نتيجه‌اش آن است كه سرنوشت انسان به دست خود او است كه با تغيير دادن شرائط مى‌تواند خود را مشمول لطف يا عذاب خداوند قرار دهد.

آخرين سخن اينكه روى جهات فوق دانشمندان شيعه گفته‌اند هنگامى كه" بداء" به خداوند نسبت داده مى‌شود بمعنى" ابداء" است يعنى آشكار ساختن چيزى كه قبلا ظاهر نبود و پيش‌بينى نمى‌شد.

و اما نسبت دادن اين مطلب به شيعه كه آنها معتقدند خدا گاهى از كار خود پشيمان مى‌گردد يا از چيزى با خبر مى‌شود كه قبلا نمى‌دانست اين از بزرگترين جنايات و نابخشودنى‌ترين تهمتها است.

لذا از امامان نقل شده است كه فرمودند:

من زعم ان اللَّه عز و جل يبدو له فى شى‌ء لم يعلمه امس فابرئوا منه:

" كسى كه گمان كند براى خدا چيزى امروز آشكار مى‌شود كه ديروز نمى‌دانست از او تنفر و بيزارى بجوئيد" [2]

[1] اصول كافى جلد 1 صفحه 114- سفينة البحار جلد اول صفحه 61.

[2] سفينة البحار جلد اول صفحه 61.