نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 10 صفحه : 190
و به دنبال
آن" هفتمين" برنامه حقجويان را با اين عبارت بيان مىكند" آنها
كسانى هستند كه از آنچه به آنان روزى دادهايم در پنهان و آشكار انفاق
مىكنند" (وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ
عَلانِيَةً).
تنها در اين
آيه نيست كه مساله انفاق يا زكات، به دنبال نماز قرار مىگيرد، در بسيارى از آيات
قرآن اين ترادف به چشم مىخورد، چرا كه يكى پيوند انسان را با" خدا" و
ديگرى پيوند او را با" خلق" محكم مىكند.
در اينجا
توجه به جمله" مِمَّا رَزَقْناهُمْ"
كه هر گونه موهبتى را اعم از مال، علم، قدرت، موقعيت و نفوذ اجتماعى و غير آن را
شامل مىشود لازم است، چرا كه انفاق نبايد يك بعدى باشد بلكه در تمام ابعاد و همه
مواهب انجام گيرد.
تعبير
به" سِرًّا وَ عَلانِيَةً" (پنهان و آشكار) اشاره
ديگرى به اين واقعيت است كه آنها در انفاقهاى خود به كيفيتهاى آن نيز نظر دارند،
چرا كه گاهى اگر انفاق پنهانى صورت گيرد بسيار مؤثرتر است، و اين در مواردى است كه
حفظ حيثيت طرف چنين ايجاب مىكند و يا نسبت به انفاق كننده كه مصون از ريا و نشان
دادن عمل بديگران باشد و گاه اگر آشكار انجام گيرد اثرش وسيعتر و بيشتر خواهد بود،
و اين در مواردى است كه باعث تشويق ديگران به اين كار خير و تاسى و اقتدا به او
شود و يك عمل خير او سبب دهها يا صدها يا هزاران كار خير مشابه گردد.
و از اينجا
روشن مىشود كه قرآن در انجام يك عمل مثبت آن چنان باريك بين است كه تنها به اصل
كار توجه نمىكند، بلكه تاكيد دارد كه هم اصل عمل خير باشد و هم كيفيت انجام آن
(در مواردى كه يك كار ممكن است با كيفيات مختلفى انجام گيرد).
بالآخره"
هشتمين" و آخرين برنامه آنها اين است كه" آنها بوسيله"
حسنات"،" سيئات" خود را از ميان مىبرند" (وَ
يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ).
به اين معنى
كه به هنگام ارتكاب يك گناه و لغزش، تنها به پشيمان شدن
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 10 صفحه : 190