اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ‌، بيانگر نياز و عشق بندگان به مساله هدايت و نيز توجهى است به اين حقيقت كه هدايتها همه از سوى او است! سرانجام آخرين آيه اين سوره، ترسيم واضح و روشنى است از صراط مستقيم راه كسانى است كه مشمول نعمتهاى او شده‌اند، و از راه مغضوبين و گمراهان جدا است.

و از يك نظر اين سوره به دو بخش تقسيم مى‌شود، بخشى از حمد و ثناى خدا سخن مى‌گويد و بخشى از نيازهاى بنده.

چنان كه در" عيون اخبار الرضا" ع در حديثى از پيامبر ص مى‌خوانيم:

خداوند متعال چنين فرموده:" من سوره حمد را ميان خود و بنده‌ام تقسيم كردم نيمى از آن براى من، و نيمى از آن براى بنده من است، و بنده من حق دارد هر چه را مى‌خواهد از من بخواهد:

هنگامى كه بنده مى‌گويد" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌" خداوند بزرگ مى‌فرمايد بنده‌ام بنام من آغاز كرد، و بر من است كه كارهاى او را به آخر برسانم و در همه حال او را پر بركت كنم، و هنگامى كه مى‌گويد" الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌" خداوند بزرگ مى‌گويد بنده‌ام مرا حمد و ستايش كرد، و دانست نعمتهايى را كه دارد از ناحيه من است، و بلاها را نيز من از او دور كردم، گواه باشيد كه من نعمتهاى سراى آخرت را بر نعمتهاى دنياى او مى‌افزايم، و بلاهاى آن جهان را نيز از او دفع مى‌كنم، همانگونه كه بلاهاى دنيا را دفع كردم.

و هنگامى كه مى‌گويد" الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ" خداوند مى‌گويد: بنده‌ام گواهى داد كه من رحمان و رحيمم، گواه باشيد بهره او را از رحمتم فراوان مى‌كنم، و سهم او را از عطايم افزون مى‌سازم.

و هنگامى كه مى‌گويد" مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‌" او مى‌فرمايد: گواه باشيد همانگونه كه او حاكميت و مالكيت روز جزا را از آن من دانست، من در روز