داشتن و تلاوت قرآن در اين ماه توفيق دهد، چرا كه بدبخت كسى است كه از آمرزش الهى در اين ماه بزرگ محروم گردد.

با گرسنگى و تشنگى خويش در اين ماه به ياد گرسنگى و تشنگى رستاخيز باشيد، بر فقراء و بينوايان بخشش كنيد، پيران خويش را گرامى داريد، به خردسالان رحمت آوريد، پيوند خويشاوندى را محكم سازيد.

زبانهايتان را از گناه باز داريد، چشمان خويش را از آنچه نگاه‌كردنش حلال نيست بپوشانيد، گوشهاى خويش را از آنچه شنيدنش حرام است فرا گيريد بر يتيمان مردم شفقت و محبت كنيد، تا با يتيمان شما چنين كنند ..." [1]

در آيات فوق اشاره‌اى به اين نكته شده بود كه خدا بر شما آسان مى‌گيرد و نمى‌خواهد به زحمت بيفتيد، مسلما اين اشاره در اينجا ناظر به مساله روزه و فوائد آن و حكم مسافر و بيمار است، ولى با توجه به كلى بودن از آن يك قاعده عمومى نسبت به تمام احكام اسلامى استفاده مى‌شود و از مدارك قاعده معروف‌

[1]

فقال ايها الناس انه قد اقبل اليكم شهر اللَّه بالبركة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عند اللَّه افضل الشهور، و ايامه افضل الايام، و لياليه افضل الليالى، و ساعاته افضل الساعات، هو شهر دعيتم فيه الى ضيافة اللَّه، و جعلتم فيه من اهل كرامة اللَّه، انفاسكم فيه تسبيح، و نومكم فيه عبادة، و عملكم فيه مقبول، و دعائكم فيه مستجاب، فاسئلوا اللَّه ربكم بنيات صادقة، و قلوب طاهرة ان يوفقكم لصيامه و تلاوة كتابه، فان الشقى من حرم غفران اللَّه فى هذا الشهر العظيم، و اذكروا بجوعكم و عطشكم فيه جرع يوم القيمة و عطشه، و تصدقوا على فقرائكم و مساكينكم، و وقروا كباركم، و ارحموا صغاركم، و صلوا ارحامكم، و احفظوا السنتكم، و غضوا عما لا يحل النظر اليه ابصاركم، و عما لا يحل الاستماع اليه اسماعكم، و تحننوا على ايتام الناس يتحنن على ايتامكم ...

" وسائل الشيعه جلد هفتم حديث 20 باب 18 من ابواب احكام شهر رمضان).