شده و صورت وجوب عينى پيدا كرده است.

ولى ظاهر اين است كه اين جمله تاكيد ديگرى بر فلسفه روزه است، و اينكه اين عبادت- همانند سائر عبادات- چيزى بر جاه و جلال خدا نمى‌افزايد بلكه تمام سود و فائده آن عائد عبادت كنندگان مى‌شود.

شاهد اين سخن تعبيرهاى مشابه آن است كه در آيات ديگر قرآن به چشم مى‌خورد، مانند ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ كه بعد از حكم وجوب نماز جمعه ذكر شده است (سوره جمعه آيه 9).

و در آيه سوره عنكبوت مى‌خوانيم: وَ إِبْراهِيمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌:" او به بت پرستان گفت: خدا را پرستش كنيد و از او بپرهيزيد، اين براى شما بهتر است اگر بدانيد".

و به اين ترتيب روشن مى‌شود كه جمله" أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ‌" خطاب به همه روزه‌داران است نه گروه خاصى از آنها.

" همان ماهى كه قرآن در آن نازل شده" (الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ‌).

همان قرآنى كه مايه هدايت مردم، و داراى نشانه‌هاى هدايت، و معيارهاى سنجش حق و باطل است" (هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‌ وَ الْفُرْقانِ‌).

سپس بار ديگر حكم مسافران و بيماران را به عنوان تاكيد بازگو كرده مى‌گويد:" كسانى كه در ماه رمضان در حضر باشند بايد روزه بگيرند، اما آنها كه بيمار يا مسافرند روزهاى ديگرى را بجاى آن روزه مى‌گيرند" (فَمَنْ شَهِدَ