نمى‌شود و گسترش مى‌يابد و به ديگران مى‌رسد و آنها نيز بهره‌مند مى‌شوند.

و" بر" (بر وزن نر) جنبه وصفى دارد و به معنى شخص نيكوكار است، در اصل به معنى بيابان و مكان وسيع مى‌باشد، و از آنجا كه نيكوكاران روحى وسيع و گسترده دارند اين واژه بر آنها اطلاق مى‌شود.

قرآن سپس به بيان مهمترين اصول نيكيها در ناحيه ايمان و اخلاق و عمل ضمن بيان شش عنوان پرداخته چنين مى‌گويد:" بلكه نيكى (نيكوكار) كسانى هستند كه به خدا و روز آخر و فرشتگان و كتابهاى آسمانى و پيامبران ايمان آورده‌اند" (وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ‌).

در حقيقت اين نخستين پايه همه نيكيها و خوبيها است: ايمان به مبدء و معاد و برنامه‌هاى الهى، و پيامبران كه مامور ابلاغ و اجراى اين برنامه‌ها بودند، و فرشتگانى كه واسطه ابلاغ اين دعوت محسوب مى‌شدند، ايمان به اصولى كه تمام وجود انسان را روشن مى‌كند و انگيزه نيرومندى براى حركت به سوى برنامه‌هاى سازنده و اعمال صالح است.

جالب اينكه نمى‌گويد" نيكوكار" كسانى هستند كه ... بلكه مى‌گويد" نيكى" كسانى هستند كه ...

اين به خاطر آن است كه در ادبيات عرب و همچنين بعضى زبانهاى ديگر هنگامى كه مى‌خواهند آخرين درجه تاكيد را در چيزى بيان كنند آن را بصورت مصدرى مى‌آورند نه به صورت وصف، مثلا گفته مى‌شود على ع عدل جهان انسانيت است، يعنى آن چنان عدالت پيشه است كه گويى تمام وجودش در آن حل شده و سر تا پاى او در عدالت غرق گشته است، به گونه‌اى كه هر گاه به او نگاه كنى چيزى جز عدالت نمى‌بينى! و همچنين در نقطه مقابل آن مى‌گوئيم بنى اميه ذلت اسلام بودند گويى تمام وجودشان تبديل به خوارى شده بود.