مى‌بايست آزمايش شوند و استعدادات خود را شكوفا سازند.

گرچه امتحانات الهى متفاوت است، بعضى مشكل، بعضى آسان و قهرا نتائج آنها نيز با هم فرق دارد، اما به هر حال آزمايش براى همه هست، قرآن مجيد به امتحان عمومى انسانها اشاره كرده مى‌فرمايد: أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ‌:" آيا مردم گمان مى‌كنند بدون امتحان رها مى‌شوند، نه هرگز بلكه همگى بايد امتحان دهند" (عنكبوت آيه 1).

قرآن نمونه‌هايى از امتحانات پيامبران را نيز بازگو كرده است آنجا كه مى‌فرمايد: وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ‌:" خداوند ابراهيم را امتحان كرد" (بقره- 124).

در جاى ديگر آمده است: فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ:" هنگامى كه يكى از پيروان سليمان تخت بلقيس را در كمتر از يك چشم به هم زدن از راه دور براى او حاضر كرد، سليمان گفت اين لطف خدا است براى اينكه مرا امتحان كند آيا شكرگزارى مى‌كنم يا كفران"؟ (نمل- 40).

در آيه فوق نمونه‌هايى از امورى كه انسان با آنها امتحان مى‌شود بيان شده، از قبيل: ترس، گرسنگى، زيانهاى مالى، و مرگ ... ولى وسائل آزمايش خداوند منحصر به اينها نيست بلكه امور ديگرى نيز در قرآن به عنوان وسيله امتحان آمده است، مانند فرزندان، پيامبران، و دستورات خداوند، حتى بعضى از خوابها ممكن است از وسائل آزمايش باشد،" شرور و خيرها نيز از آزمايشهاى الهى محسوب مى‌شوند" (وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ) (انبياء- 35).

بنا بر اين مواردى كه در آيه شمرده شده جنبه انحصارى ندارد، هر چند از