بعضى از مفسران اين زندگى را به عنوان يك" حيات غيبى" و مخصوص به شهداء دانسته‌اند و گفته‌اند ما توضيح بيشترى در باره چگونگى اين زندگى و طرز استفاده از آن را در اختيار نداريم.

بعضى ديگر حيات را در اينجا به معنى هدايت، و مرگ را به معنى گمراهى دانسته‌اند، و گفته‌اند معنى آيه اين است كه هر كس كشته شد نگوئيد گمراه است، بلكه او هدايت شده است بعضى ديگر حيات جاويد شهيدان را زنده ماندن نام آنها و مكتب آنها مى‌دانند.

ولى با توجه به آنچه در تفسير اول گفتيم روشن مى‌شود كه هيچيك از اين احتمالات قابل قبول نيست، نه لزومى دارد كه آيه را به معانى مجازى تفسير كنيم و نه مساله حيات برزخى را مخصوص شهيدان بدانيم، بلكه شهيدان داراى حيات روحانى و برزخى هستند با اين امتياز كه در قرب رحمت پروردگارند و متنعم به انواع نعمتهاى او مى‌باشند.

اسلام با ترسيمى كه از مساله شهادت در آيه فوق و آيات ديگر قرآن كرده است عامل بسيار مهم تازه‌اى را در مبارزه حق در برابر باطل وارد ميدان ساخته است، عاملى كه كاربرد آن از هر سلاحى بيشتر، و تاثير آن از همه برتر است، عاملى كه مى‌تواند خطرناكترين و وحشتناكترين سلاحهاى عصر و زمان ما را در هم بشكند، چنان كه در تاريخ انقلاب اسلامى كشور ما ايران با كمال وضوح اين حقيقت را با چشم ديديم كه عشق به شهادت على رغم تمام كمبودهاى ظاهرى عامل پيروزى سربازان اسلام در برابر قدرتهاى بزرگ شد.

و اگر در تاريخ اسلام و حماسه‌هاى جاويدان جهادهاى اسلامى و شرح ايثارگريهاى كسانى را كه با تمام وجودشان در راه پيشبرد اين آئين پاك جانفشانى‌