140- يا مى‌گوئيد ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط يهودى يا نصرانى بودند بگو شما بهتر مى‌دانيد يا خدا؟ (و با اينكه مى‌دانيد آنها يهودى و نصرانى نبودند چرا حقيقت را كتمان مى‌كنيد) و چه كسى ستمگرتر از آن كس است كه گواهى و شهادت الهى را كه نزد او است كتمان كند و خدا از اعمال شما غافل نيست.

141- (به هر حال) آنها امتى بودند كه درگذشتند، آنچه كردند براى خودشان است و آنچه هم شما كرده‌ايد براى خودتان است و مسئول اعمال آنها نيستيد.

تفسير: رنگهاى غير خدايى را بشوئيد!

به دنبال دعوتى كه در آيات سابق از عموم پيروان اديان، دائر به تبعيت از برنامه‌هاى همه انبياء شده بود، در نخستين آيه مورد بحث، به همه آنها فرمان مى‌دهد كه" تنها رنگ خدايى را بپذيريد" (كه همان رنگ ايمان و توحيد خالص است) (صِبْغَةَ اللَّهِ‌) [1] سپس اضافه مى‌كند" چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟ و ما منحصرا او را پرستش مى‌كنيم" (وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ‌).

و به اين ترتيب، قرآن فرمان مى‌دهد همه رنگهاى نژادى و قبيلگى و ساير رنگهاى تفرقه‌انداز را از ميان بردارند و همگى به رنگ الهى در آيند.

مفسران نوشته‌اند كه در ميان مسيحيان معمول بود كه فرزندان خود را" غسل تعميد" مى‌دادند، گاه ادويه مخصوص زرد رنگى به آب اضافه مى‌كردند و مى‌گفتند:

اين غسل مخصوصا با اين رنگ خاص باعث تطهير نوزاد از گناه ذاتى كه از آدم‌

[1] در اينكه" صِبْغَةَ اللَّهِ‌" چه محلى از اعراب دارد، مفسران احتمالات متعددى داده‌اند كه از همه روشنتر سه احتمال زير است نخست اينكه" مفعول مطلق" براى فعل محذوفى باشد (اصطبغوا صبغة اللَّه) ديگر اينكه" بدل" بوده باشد از" مِلَّةَ إِبْراهِيمَ‌" كه در آيات گذشته بوده، سوم اينكه" مفعول به" باشد براى فعل محذوفى (اتبعوا صبغة اللَّه).