كه خداوند ابراهيم را به آن آزمود) يك سلسله وظائف سنگين و مشكل بوده كه خدا بر دوش ابراهيم گذارده بود، و اين پيامبر مخلص همه آنها را به عاليترين وجه انجام داد، اين دستورات عبارت بودند از:

بردن فرزند به قربانگاه و آمادگى جدى براى قربانى او به فرمان خدا! بردن زن و فرزند و گذاشتن آنها در سرزمين خشك و بى آب و گياه مكه در جايى كه حتى يك نفر سكونت نداشت! قيام در برابر بت پرستان بابل و شكستن بتها و دفاع بسيار شجاعانه در آن محاكمه تاريخى و قرار گرفتن در دل آتش، و حفظ خونسردى كامل و ايمان در تمام اين مراحل! مهاجرت از سرزمين بت پرستان و پشت پا زدن به زندگى خود و ورود در سرزمينهاى دور دست براى اداى رسالت خويش، و مانند اينها [1] و براستى هر يك از آنها آزمايشى بسيار سنگين و مشكل بود، اما او با قدرت و نيروى ايمان از عهده همه آنها بر آمد و اثبات كرد كه شايستگى مقام" امامت" را دارد.

از آيه مورد بحث اجمالا چنين استفاده مى‌شود: مقام امامتى كه به ابراهيم بعد از پيروزى در همه اين آزمونها بخشيده شد. فوق مقام نبوت و رسالت بود.

توضيح اينكه: امامت معانى مختلفى دارد:

1-" امامت" به معنى رياست و زعامت در امور دنياى مردم (آن چنان كه اهل‌

[1] در تفسير" المنار" از ابن عباس چنين نقل شده كه او اين آزمايشهاى ابراهيم را از آيات مختلف قرآن در چهار سوره بيرون آورده كه به سى موضوع بالغ مى‌شود (المنار ذيل آيات مورد بحث) اما عصاره‌اش همان بود كه در بالا ذكر شد.